"Τώρα αρχίζω και θυμάμαι"

Δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν, αν πρώτα απ’ όλα δεν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν γίνεται να αγαπάς, χωρίς να σε αγαπάς. Η αγάπη είναι το υπέρτατο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ο κάθε άνθρωπος, πηγή έμπνευσης και πόνου, αιτία δημιουργίας και καταστροφής. Στο πέρασμα των χρόνων, οι άνθρωποι δεν άλλαξαν κατεύθυνση και προσανατολισμό, η αναζήτηση της ευτυχίας μέσω της αγάπης έχει παραμείνει σταθερή αξία.

Απλώς, τώρα πια τα πράγματα έχουν γίνει λιγάκι πιο δύσκολα, πιο επώδυνα. Δίνουμε βαρύτητα στο αρνητικό και όχι στο θετικό. Στην χειρότερη δυνατή κατάληξη και όχι στην ευτυχέστερη. Θεωρούμε πως, αφού όλα έχουν ένα τέλος, έτσι λοιπόν, όταν δεθούμε ολοκληρωτικά με κάποιο άλλο άτομο το αποτέλεσμα θα είναι να χάσουμε τον εαυτό μας, να ισοπεδώσουμε το εγώ μας και να αφήσουμε την καρδιά μας για ακόμη μια φορά στο έλεος του χωρισμού, της θλίψης και της απόρριψης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, πως αν δούμε πιο καθαρά θα προσέξουμε πως όλα γύρω μας είναι καμωμένα με αγάπη, πολλή αγάπη και πώς από τη φύση μας είμαστε δημιουργημένοι με αυτή την ικανότητα, να αγαπάμε πολύ και δυνατά και αν φανούμε τυχεροί θα λάβουμε αυτή την αγάπη. Μάλιστα, αρκετές φορές η αγάπη που θα λάβεις ως αντάλλαγμα θα είναι πολύ περισσότερη από αυτήν που έδωσες, κάποιες άλλες θα είναι πολύ λιγότερη, αλλά και τι πειράζει; Τουλάχιστον  μπορείς να νιώσεις ευτυχισμένος γιατί δεν έχεις χάσει την ικανότητα του να μπορείς να αγαπάς.

Είναι ευλογία το να έχεις άτομα να σε νοιάζονται και να σου δείχνουν το ενδιαφέρον τους με κάθε ευκαιρία. Όμως στην τελική, δεν είναι εξίσου σημαντικό πρώτα απ’ όλους να σε αγαπάς εσύ πρώτα και πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλον; Δεν μπορείς πάντοτε να περιμένεις από άλλους να σε σηκώνουν από τα πατώματα που εσύ ο ίδιος επιτρέπεις στον εαυτό σου να πέσεις. Πάτα γερά τα πόδια στου στη γη, άρχισε να σε εκτιμάς, να σε προσέχεις, να σε αγαπάς και όταν πέσεις, να έχεις την δύναμη και το θάρρος να σηκωθείς εσύ ο ίδιος από μόνος σου και μόνο τότε θα έχεις καταφέρει να αποκτήσεις μια ψυχή τόσο δυνατή, όπου όσο και να πέφτει, αυτή θα ξέρει να σηκώνεται πιο σπουδαία και γερή κάθε φορά. Σίγουρα θα έχει μάθει να βάζει φρένο σε ότι την τραβάει προς τα κάτω γιατί θα ξέρει πολύ καλά τι και πόσο αξίζει να περιτριγυρίζεται από άτομα που την τραβάνε μόνο και πάντα προς τα πάντα. Άτομα όπου θα ξέρουν τι πραγματικά αξίζει και θα της συμπεριφέρονται ανάλογα και με προσοχή, άτομα όπου θα αποτελούν τη μειοψηφία μιας και δεν θα ασχολούνται με το επιφανειακό και το προφανές, αλλά με τα όσα φωνάζεις χωρίς καν να μιλήσεις.

Μην περιμένεις όμως και πολλά- πολλά, μάθε να σε αγαπάς γιατί πάντα με τον εαυτό σου θα είσαι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεκανίκια δεν υπάρχουν και σίγουρα δεν σου αξίζει να «κολλάς» με άτομα και καταστάσεις μόνο και μόνο επειδή «συνήθισες», το να φεύγεις την κατάλληλη στιγμή είναι θέμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Να θυμάσαι πως μπορεί ο προορισμός σου να είναι η ευτυχία, όμως το ταξίδι είναι άγνωστο. Μπορείς να σέρνεσαι μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, μπορείς όμως και να πετάς. Να πετάς ψηλά και να αγαπάς όσο πιο πολύ και δυνατά μπορείς. Τότε η ευτυχία θα είναι πια δεδομένη. Η απόφαση είναι δικιά σου.